groenten een hoeveel kan je doen op je dagkussen opslaan, gedachtes kelen, lachend uit vuistje plots was het stil in mooie huize woordenhaar ongeborsteld haar lag voor den dood in douche op het papier was niets meer te lezen goedze hield van het taarten en lied klonk gullig bedank fluitse ketel blies de stoom af […]
daar zit ik het dan in vredig en bedroefdklankend verdriet en wat stille hoop in mijn hoofd loopt alles als de voorheenwaarheid echter is dat jij als daar ligt droom kabbelen voort en staan op bandvreemden luister naar hart wat leefde water vindt uitweg als dwars door bergstapel op bedden – leliewit en zusterslief alles […]
professionele ruimte die mij omgeeftdie ik wil vullen met wat mij lief een cultureel geheel veranderwoordof toch een vrouw – wel een schaarse graaf mij in tussen het werkenze zit erop en showt haar waterproef koffie slaat mijn zijn warmteen roert, terwijl ze ales eruitgooit met alle macht probeer ik daghet vullen met filterloze alsbakken […]
door land van myn hystorischen gebeurentrekt wildernisse wortels uit los grond mensen zuchten nog eens in verdiepingenspringen in onbekend met kleintje lint op gekeurde spelden lopen nog de patronenwy die allen dragen op ons mooist dagen flauw zonder het zilte zout dat verboden istellen wy onzer hartkloppingen in angst er wordt hier niet meer zo […]
hoeveulen hoofden mijn lichaam ook verbindthet eeuwige denken blijft me de moeite kost oh geef me toch iets van je lang verspilbenenzoals jij daar door slaeperig waterkoude stapt eigen vrouwen hangen mijn armen onderaanzodat geleerde vingers niet hoeven te niezen oh jij loopt vast je straks weer door en de wintmet van je fermen grote […]
voordat we knallend begon, ging er telefonitomijnen neef had ’t leef gelaten; geen zinne meerde nichtjes wankelden in te groteske kleedjesterwijl de iets ouderen alles snel eruit gooiden alle tantes konden alles weer goed binnenhouween ooms wie trokken zich terug achter computerde jongsten vochten om wie er aan beurten wasterwijle opa’s hart plots angstig begon […]
elk jaar vervult mij met meer dan leger kaartenwaar ik en jij nauwelijks nog de wijs kan makenzellufs bomen vallen nooit meer uit tegen strikken en zijn alle muren vol ontbrekend lijsten langwie erop heeft geschreef tot ’t laatst niet snikken hoe dankbaar ik was voor lief boodschapjes lichtvroeg er toch niet om maar kreeg […]
