stil zitten doet zij niet in het geheel vleeskeurige stof verlange repen door lucht gedragen wikkelt zicht tot de een en ander door het wicht staart men de kwispel heeft ze geen lintvrees rozer kleuren dagen stil doe de gij zitten Advertenties
starend naar beeldgebuis voelend niet meer thuis zij wil niet meer zoveel en verlangen doet hij zeer vrouwtje houtje trouwtje trouw na al die jaren hij van hem – zij van haar trekt zij ’t niet meer goed en hij weet wel wat hij trouwtrekken der dagen het koord hangt alle jaren de gesprekken verslappen […]
te veel tijd in boeken zit winst die ‘k heb sta nergens van te kijken en leest me weg klokkend rond de wijzen die mij pulseren eeuwen draaien hangend aan een touw oude klokken lopen getikt met hun staart bloemen verleppen in ’t huis des vrouwe lichtend rond tijd zweeft hopelijk wit gevlag morgen is […]
weet de brug over je wereld gene dag in het voorbij of ‘k zie de wel ergens gaan stenen, wegen, stoepen, lijnen golven emoties stormend langszij ontsta een lijn tussen mensen op de dag wetend hem te vinden of kom rust tegen me aan stranden, schepen, baren woelige wateren spoelen omver horizonnen braken harten waar […]
jaren keek je naar de stoel waar de ik zat alsof je geen behoefte had aan ons woorden ogen veranderend grijs naar hemeltjeblauw dacht je misschien dan dat ik alles zou zijn terwijl jaren gezellig stapelden rond ons om monden zeiden meer wij dan lang zwijgen de oppervlakte begon scheurend te tonen lagen langer dan […]
mijn droomwandelen tussen verlangen en beven de tijd afbuigend, gestrijkt glad; vervluchtigd hoevele sterren dalen neer in ’t nachtelijk uur mijn rennersdagen in tegenstellende richtingen het verkeer heeft hoogstens tijd gehad – stopt hoeveel botsingen kan nog een mens herinneren mijn sterre wil knallen in beteugelend firmament een pijl zoekt naar doel en raakt snelheid […]
een mens heeft vele gedaantes de een verdwijnt, een ander toont hoezeer wij ook willen dezelfde blijvend het gezicht vol tijd een vriend vertoont vormen de gezichten verbergen emoties veranderend in maanzichten blijvend de wegtikkende daden een buitenkans dient zich binnensten roeren eensgezind vorm welk blijft onaangepast blijvend liefdevol het gebeuren een binnenlopen van geheimen […]
