langzaam dwaalt de stilte
in fijn gedoseerde wolkjes
op mijn meer aanwezig zijn
stof dwarrelt onschuldig
beetje hoog en wat omlaag
niets bijzonders te ontdekken
geluiden gaan op spel der puntjes
precies, je hoort het eigenlijk niet
ze raken de wal en varen weg
het is een spel zonder applaus
de schoonheid straalt niet
en waar hoor je het nog
ik ben weg voordat u weet
Advertenties
Een lief gedicht… heel mooi, ik moet er van niezen… van die vliegende kussentjes. Pollenallergie.
LikeLiked by 1 persoon
Alle raadsels van de wereld zo snel mogelijk bezworen. Of niet. Het vindt inderdaad zo’n soort neerslag in je poëzie, leegschrift. Of van datte: iets onder woorden brengen is iets bezweren he. Soort woordmagie wat je hier doet. Nou, die extase hebben we toch maar weer gehad.
LikeLiked by 3 people
Dank, elleboog.
LikeLike
Maar soms is het dwarrelende stof zelfs mooi als het net in een lichtstraal gevangen wordt.
LikeLiked by 1 persoon