grauwkou

buiten is de mist
hier binnenin niks
grijs en nog eens

de vewarming slaat af
verf bladdert de tijd
het boek vergaat het

kon het slechter
vraag ik het
bevroren theeketeltje

beproefd, slik ik alles
en bind mijn schaatsen
de gang hangt scheef

who cares, schreeuw ik
en los op in de hemel
die angstvallig tastbaar is

ik wil nog niet
een kille hand klemt zich
met een ferme ruk en geluk

trek ik de kleren
van het stinkende gratenpak
en ren met mijn leven

de deur in het huis
achterlatend; klepperend
schaarnieren doorgeknipt