liet niet los en meteen op zijn duurst verdweenzaam
bodem kwam steeds meer bij mij van onder naar boven
uit zicht, zag niemand god ongemakkelijkst waterwegen
de gansche wereld met Zijn rusteloos, verdronkend plastic
wetenschap en boot en smakelijk verdienende bonentaal
we vallen wat af; eten gezond de vis die zo goed voor Ons is
’t is gewoon dat de lieflijk, gauwe ouwe, blauwste oceaan
zo ongelooflijk stil – onwijs diep en bodemhoos tevree
geen enig verzetje heeft of stilstaande woordenstroom
eeuwige zee in al zijn supervet en bijna leeg en gehaaid
slikt alles als het maar is – geestendodend slim verpakt
plastic, plastic, plastic; en jij, verschoonde immer de lach
hogerstaande technieken, mooiere grafieken, kankercellen
wat zal u nu nog eens vertonen over ondergaande zonen
nu ons goedzakkenbewustzijn steeds ondieper slijkend
de zilte politiek en hygiënisch bijna nog in warend leven
regelt verstandig, onze grenzen precies handgehavend
water dat ogen meer voor meer vult; en nooit is hoog genoeg
De plasticsoep baart me ook zorgen. Treffend verwoord!
LikeLiked by 1 persoon
De aarde en zeeën zwaar vervuild, de mensheid weet van geen stoppen. Het heelal is de volgende stap. Een gedicht vol gevoel, prachtig, het maakt veel los.
LikeLiked by 1 persoon
Oh het heelal was ik nog vergeten. Dank, Marion.
LikeLiked by 1 persoon
Alles wordt gedicht.
LikeLiked by 1 persoon
Zo gezond als een vis? Treurig, daarom schreeuwen dus de meeuwen.
LikeLiked by 1 persoon
Dat zal het zijn ja.
LikeLike
Dat allemaal in één grote druppel…
De mensheid…
Ik ook…
Lieve groetjes van Anna
LikeLiked by 1 persoon
de zee is nu eenmaal een grote kom koude soep.
LikeLiked by 1 persoon
En toch hoor je soms hoopvolle initiatieven van jonge mensen die de hoop hebben dat ze er voor kunnen zorgen dat de (plastic) soep niét zo heet gegeten wordt als hij wordt opgediend.
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig wel ja.
LikeLike
Mooi.
LikeLiked by 1 persoon
Prachtig. Geen woorden voor…
LikeLiked by 1 persoon
Dank je.
LikeLike