even hele helemaal

een bloem geknalt geel van het onkruidige soort
blaas dat kind op een pluizenbolletje en woesjj
dwarrelt gebloem aan barrelen dwarsend door mij

het oude roestbruine tractorretje op de velden
trekt op over zwaarbuigende, bekoorlijke aren
voldaan keert ik terug van laffende veldslagen

een slipper waar achtergelaten op legend strand
voetstappend dreunen nog in die houten koppen
zee doet hij of niets zweet en kabbelt voort, voort

varens aan sluipen onder te hoge bomen vandaan
willen op eenzaamst strand gaan zonnen zoals zij
ondanks geëmmer liggend zooitje voor doodbloot

op goede handen staand met je voeten ins hemel
beginnen de klokken gewijzerd te doen dan tijden
draait zon zich vluggend terug,  gelaten mijne maan