’t was in de nacht
op een weg in ut land
dichterbij dan je denkt
in je vaderland
met moederhand
de ramen gesloten
deurtje open, deurtje dicht
geen mooie woorden
wegen gesloten
de hemel te donker
een gezicht volle tranen
zon beschijt wanden
besmet met binnenpret
de nacht krijst teer
en niemand die zei
lieve meid, dit is
echt verkeer bemind
het stilletjes hangt
buiten de lijn
het witte laken
wappert onsschuld
ze geeft over
tot niet meer kan
Advertenties
Wat ik fijn vind aan je gedichten naast dat er veel ritme in zit, is dat je een heel eigen stijl hebt met dewelke je van de gangbare paden durft afwijken. Keep up the good work 🙂
LikeLiked by 2 people
Ik probeer zoveel mogelijk me best te doen en er het beste van te maken. Dankjewel.
LikeLike
Ik hou ervan!
LikeLiked by 1 persoon
Weet ik toch.
LikeLiked by 1 persoon
Als de nacht ter sprake komt, beginnen dichters vaak te ijlen, in tongen te spreken. De nacht is de magneet. De nacht als de liefde van de liefde voor de liefde. Dit is een gedicht dat weer hekst. Goed gedaan, leeg schrift!
LikeLiked by 1 persoon
Als jij het zegt. Ik haal even de bezem door je reactie. Even de beentje omhoog.
LikeLiked by 1 persoon
Doe zo verder !
LikeLiked by 1 persoon
besmet met binnenpret … en ons-schuld … ^_^ herkenning van een ziel ^_^
LikeLiked by 1 persoon
Mooi!
LikeLiked by 1 persoon