vader, moeder, loeder

op de tijd kon het pand ik verlaten
welk bezig was getekend te worden
vrolijk struinend door de bladeren
die weer aan lege bomen gingen
niet doen! niet goed voor verstand

ik viste het ooit versleten boek op
ging zitten in de oude stamboom
voorzien van opengevouwen dier
klapte geluid uit dat niemand wist
heen en weer verstreek ik zo tijd

andermans bed mij achtergelaten
had toch nooit geslapen hemelbed
paste niet in de grootte van ’t bos
als stilleven werd het opgeslokt
gaf het stof tot en met nadenken

daardoor zag ik tijdschrijfmachine
niet staan, of welk behang vast zat
ja, blijf maar hameren op mijne kop
spichtige specht vechtende geluiden
is afgelopen pas niet in den beginne