angstige prentmomenten

mijn vragen hadden mij al langer in de gaten
ik kon geen stap verzetten
of ze zaten weer lang en breeduit
stommetje te spelen met wie anders dan ik
geef toch eens een fatsoenlijk antwoord
wurgden mijn eigen handen
in een laatste pogen mijn gedachten
tot woorden te brengen
snugger als ik was, gaf ik totaal geen sjoege
moet je niet bij mij zijn, dan ben je op
het adres werd doorgekrast
zonder nette envelop werd ik in een busje gegooid
zak als ik was, werd het me even zwart
zie maar waar je nu weer uit komt
laat me raden; klapperde even en trok verder dicht