dek dan het hart maar toe
’t leven is me weer eens moe
vragen liggen rauw en open
maar jij bent me weggelopen
open de deur van waarheid
geeft me zoveelste klaarheid
kreeg goeie klap op lege kop
en ene antwoord als de flop
het was dat wadde ik al vreesde
dat ik zo het niet goed leesde
gestolde stroom vloeit gestaag
dicht me suf, word wat traag
Mooi
LikeLike
Dank.
LikeGeliked door 1 persoon
Die heeft dat echt in het bloed zitten, hé? Super!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, weer een nadenkertje, maar blij met mijn interpretatie 👍
LikeGeliked door 2 people
Het valt niet altijd mee… schitterend gedicht alweer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het prachtig. Stof tot nadenken. Woordelijk zonder overwoordig te zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar kan ik weer een tijdje op mediteren.
LikeGeliked door 1 persoon
Doe vooral wat ge niet laten kunt.
LikeGeliked door 1 persoon