bombardo

onder berg van de opgedolven dingen kroop hij door het fijnste stof
zijn papierig interieur en kringkopende kleren verkreukeld hij
met vele moeite kon hij vetter noten uit den stomme oren halen
de liefde borg hij weer op in veelvuldig ongebruikt, leegstaand hart
golven van lengtes en extreme maten zeiden hem slechts dingen
onder genadige stroom, kroop hij van op oosterse elektrisch deken
om puin de hoop van de tonelen eens echt in elke zak te doorzoeken
kreeg weentijd omdat voorbij stuiverende geparfumeerde blijknikkers
de rollen aan het omdraaien waren, zodat hij een knieval maakte
de deur van zijn mobiele woontroon vloog zonder te vragen open
dat moest nog bijkomen, dat alle ongevraagde, overbodige kaalorieen
hem in een magnetrontijd van heb ik jou nou mooi, wilde omkeren
en hem weer aan doodgooien overleverde van blikkerende geldpalen