het land dat leeft

tuinend zucht het zwaar onder de hangende wolken
takken dropen een voor een af in verlopen tijdsbestek
vroegrijpe vruchten waren niet van plan af te vallen

er wordt wat af gescharreld door bij-de-tijdse boeren
een klederdrachtige vrouw knielt en moddert wat aan
op-en-neer-springend jong grut verzette de zinnen

aardbeesies met rode wangetjes waren druk doende
voor anderen was het meer komkommertijd, leek het
de ontgroende asperges lieten hun kop niet meer zien

af en toe kwam een fietser eigengereide jam vragen
het was voor de rest uitgestorven, op wat grootjes na
een kluitje aangeschotenen ging er als hazen vandoor