twaalf

van godemezonen
dagschrikkel en
hondsmoe uwer ik
vol kattenmaden

spookt er dus geen
loop klauwevoetend
in de uren van gedacht

kijkt naar tijden
toekomend, verdacht
roept zij wolven om
huilend jouw vragen

dom zijn zwij en ik
zwartevoetjes van
een poeselmeisje
bedroefd verheugd
godenvrij gelucht

niets is nog moet
wezens mijn pijnigen
hartstikke maf
over de berg naar
de put en hup
ga er eens weer af

getover met wanen
loop droomknoops
schoon genoeglijk
welgevoegelijk
bezem ik van hahaha

alsof het allemaal
wel het bestond
klauw ik op nagels
stevig is de grond
zet weer dagen op

waar of moet ik
de muil toch laten
val van de trappel
en wil je kerkklokken
bimbambimmen

berg me achter ik
donkerende wolken
het losjes op in zwart
loopt tegen de twaalven
eenieder goedenacht!