ruimteveer

had in de hand
zo licht, helder
blies me weg

muren kwamen op
afgestormd
lucht hapte ik

eens per dag
met waterscherven
niet om vergeten

de ruimtecapsules
onduidelijke formules
nemend in dakgoot

met tijden gaan
lichtjes in tunnel
navels zijn streng

twee in de avond
zonder zicht
altijd blijven weten

bezwaartekrachten
aan winnend hand
krijg het te kwaad

als ruimte stijgt
voelt zo licht
mijn zure stofhoofd

in oude hand
houdt men ons vast
vederlicht in ruim