gleuf het euk

wie klapten drie keer in me handen
en welke god begon van alle kanten
spinnen kropen allen in hetzelfde

na drie uur staren van heilzame zon
begon waarachtig een verbrande vrouw
haaren lijden door ene jurk te schijnen

op drie overeind gebleven harde banken
lag achterloos zo wat aarde geworpen
in mijn handen hield ik ons bidonneke

zijn ogen verlieten wel driemaal het bos
je gedurfde sofa diende de vele werelden
reddingsaktie trok het al in mijn aandacht