stapels waar ik niks mee kan
letters, brieven, de levens
volgeplakt met post
zijn de hopen verzegeld
iemand klimt nog weleens
voorzichtig zonder tast
lichtbepakt met dorst
verdwaald op top van zijn
de boel begint te groeien
harten slinken snel
gedachten die wankelen
als bergen gaan vallen
af
Postzegel nodig?
LikeLiked by 1 persoon
daarentegen: post bestaat.
ook zonder stroomdraadje bestaat post echt.
LikeLiked by 1 persoon
voor mij terug naar afzender aub !
LikeLiked by 1 persoon
Leuk gedicht!
LikeLiked by 1 persoon