dwars door tijd of afstand
schoot ik de pijl in het wild
ik zocht je, ik mocht je
onder het oppervlak
floot ik een zacht muziek
je vloog op, je viel neer
geen steen bleef staan
droeg ik je licht gedachten
wij sloegen, we joegen
leerden snel wat in de hel
je stak me, je brak me
bergen kwamen ons tegen
nooit verdwaald we samen
we bleven, kreeg genoeg ervan
Heel erg mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dit gedicht geeft me echt een heel apart gevoel, mooi gedaan!
LikeGeliked door 1 persoon
Ah goed.
LikeLike
Weer zo’n mooie!
LikeGeliked door 1 persoon