boomvaderen

de ouden boomvaderen schuimden weer uit kroegen
halve boekloze stammen gingen steevast voor de bijl
wanneer lentige vrouwen het weiland bestoremme

natuurschoon, vader der vrouw wiens zoon verdwale

de schaapachtig vrouwe verhult haar beide droomen
zijdezacht voelt zij me aan, als je smerig luizen negeert
ze heeft de parelende handen vol aan houvasten tijde

natuurschroom, dochter der primaten zonder erfgename

turend over velden ziende kalenderende leegten rondom
de diepe kleur vertrokken naar het tootaal  onbestaande
slechts een enkele vet pad die brutaal kruist op mijn wege