in jaren keek je naar de stoel waar ik opzat
alsof je geen behoeft had aan de woorden
ogen veranderend grijs naar hemelsblauwe
dacht je of misschien dat ik alles zou zijn
terwijl jaren gezellig stapelden rond ons om
monden zeiden meer dan ons langst zwijgen
’t oppervlak begon de scheuren te vertonen
we lagen veel langer dan gemenst in nesten
handen als tasten naast leeg blauwer plekken
alles leek zoals verwacht een te zwaar bevalling
90 maanden maakt nog geen reuzachtig wolk
en uit den donker gat verscheet de babiesblues
leeg schrift 
90 maanden of ?????
LikeGeliked door 1 persoon