op ze kop en schotels

zouden dit en dachtjes ja dat
zonder suiker koekig verpakt
mond vol met babbelaarzen

in een badje op de schotels
vermengen eigen genachten

we lopen in honderdjes
en aan de lijn voor veiligheid
risico’s zijn om de af te slaan

ons gevoel stuurt ons weg
bepaalt eindeloos ver richtingen

nadat koppen slootwater
achterover gegooid zijn
met een hoop goede geluk

schotelen onzer antennes
en kop af rekenen ons rijk

voor hoelange het duurt
zeggen bomen in wandelgang
waar ons sloffen nog naroken

heb jij de lepels meegenomen
vraag nog – maar het is al eens laat