wezensvreemd

tussen wat letters blijfde ik onbeholpen hang
mijn oor niets in staat fatsoenlijk te drogen

wie wasde ik voordatte nog niet wist wat was

vreemde vraag vanuit het onaanzienlijk wezen
raken mij aan en draai ze om zodat verdwaal

waar was mij toen ik toch nog of was wat ik wist

meestal doet ik vreemd om letters af te leiden
maar ze duuw vooruit met koppig sloots water

want is het niet dan toch dat jij altijd maar ik

verdwaasd sluiten mijn muur geloofde uitzicht
gillende storm naar ’t eerst wat me tegenkomt