een mens de mens

tussen zoveel handen en tanden
monden die woorden ver strooien
loopt verloren zo onder mensen

doe je de mond eens, geef je hand
laat dat maar lopen, ga eens van

een beweging met de stroom in zee
emmers probeer die mij nat houden
zwemt de school hongerig happend

tast van ongezien, onbekend bemind
kruip al kan je niet, lach zo om jij

gedachten die draaien altijd vol
harten bonzen hevig, enkel klopt
wie staat die stil, is opgegooid

eens een mens altijd een ander
de dagen ze sluiten langzaam in