bestond zij daar op haar plekkie
kwam echt niet verder dan
hoogte in tot hij de groen zag
rond om haar voeten draaiden
oeh de wortels hielden haar
diepte in tot hij de verwaterde
jaren al ging langs het haar heen
en de kringen nou liepen op
haar ogen zo werden zijn gezicht
paddenstoelen als vertrokken
roerloos nog wiste zij zich
konijn ze sprongen op in wilde
voetstaps of twee die blief achter
zonder enigjes ontwaard geluid
in de natura was alles ja echt zoals
leeg schrift 
Almeno per me i tuoi scritti sono sempre carichi di atmosfere sospese. E il tuo taccuino non è mai vuoto specie di fatti, cose e parole che cadono, risuonando nle silenzio ovattato.
LikeGeliked door 1 persoon