als ik kijk zonder ontbindende ogen
die de wereld niet gaten vallend op jou
het water dodelijk naar beneden stort
helaas ladder geen stevigheid belooft
als jij mijn vuile oren zachter dicht doet
menig zware letter wast; die men smijt
stom geluk zich in de hemel verschanst
wij tot zakdoek toe volkomen doorweken
zonder wat wij lieve benen willen gaan
eet tafel als met een ruk zonder op poten
laat ik alles bij mosgroene buren achter
zal je planten mooiste bloemen in tuin
waar zal ruiken zoals ik je alles verliep
