waar eerste woorden er waren
ligt mijn boek nu verte zonnen
luistermuis ik stil naar vertaal
ontstemt de radio met muziek
in het geroezemoes van beiden
stekende insekten honingzoet
zie ik nog toe hoe of je dat leeft
lichtjes verarmd te oud het vlees
wat vroeg geknutsel in schuur
vervangen door lome hangmat
als ik nog mat lach met geluid
stuiven bloemen naar de tuin
waar de zin ons niet bepaalde
denkend hoofd eeuwig raadsel
staan wij eerst alleen in kijken
vullen ogen nu echt wie verdriet
leeg schrift 