knapperend

las dat je je ogen moest baden
meeste uren van de dingen
als je sterren vaker ging zien
zwom jij door in strakke banen

de twinkel in je winkeldagen
stapel jij steeds sterrenstof
alsof ons het overvol oneindig

zag dat je je mond kon houden
de meeste dingen uitspugen
als je werkelijk nooit minder
stamp jij fijn mijn losgelaten

het gedroom in je wasmandje
slof jij met gore asbakpeuken
alsof het nabije einde tot ons

hoorde nog je stappen gaan
voet voor voet tussen terug
als je nog wist van schoenen
pas jij niet meer hier in laan

in de warmte van een kamp
gooi jij wat wanhopig hout op
totdat donker stil verzwelgt