klopte, nee, het was bonzen
ja, heel hard bonzen
oei, de knokkels waren rood
de ene deur is de ander
deur van door de tijd
alle bellen rinkelbellen
viel in het verleden, ach
vooruit en nog maar eens
onder het stof kroop ik
rende, nee, het was hollen
ja, rollebollen van je
oei, mijn koppeltje duikelde
de ene tijd is als deur
geur van wat bewaard
neem niets op of in
nu ik toch wel open moet
ja, ik roep wel effe
oei, mijn tijd, here me tijd
met de deur in mijn huis
kom ik via via via
u begrijpt in geen zeeën
leeg schrift 
Wow!
LikeGeliked door 1 persoon
Wonderfull!
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je gedicht.
Mijn antwoord:
Geen deur
heeft de
van ons
genaamd
de tijd
ons wezen
ze breekt in
de kennis
het begin
het einde
de kosmos
het universum
van ruimte
op je eigen moment
het geluid van de klokken
de luide gebeden van de toren
Ze sloegen
de dromen
de simpele
de mensen
dempen
gehoorzaamheid
je eigen leven
vooraan
haast
de eigen
innerlijke stem
tot zwijgen gebracht
waar we staan
voor dingen
van de wereld
in de ogen
de andere
wij de
genegenheid
de afkeer
het is waar
kan het niet weten
de geur
van het leven
is soms vriendelijk
keer ernaast
de volle zee
kent de scheepskok
geen genade
soms gooit hij het
voor de kust
voor Afrika
keer laat hem
de wind in
het haar
de inheemse
strand
alleen maar
Raad eens
het is
denken
een gereedschap
niks anders
wie daarmee
kompas
Oceaan
de ziel
in een
notedop
drives
zo iemand
aardig vinden
zijn verhaal
als Semann’s garen
vertel ons
Vriendelijke groeten
Hans Gamma
LikeGeliked door 1 persoon
Geen leeg schrift! Mooi
LikeGeliked door 1 persoon