de toneelblijver

de oude klok slingerde me door luchtledig
wolken schilderden juiste achtergronden
gebakken lucht omhulde het vet tafereel

juiste moment precies tussen de bedrijven
onuitgepakte liefde met veel te dramama
kusjes hier daar om publiek te ontarmen

op stevige poten stormend hoofdpersoon
trok het gordijn weg en was al vertrokken
rukte aan het decor wat er nog over bleef

zonder de tot vervelens herhaalde tekst
klonk alles opeens maar totaal onbekend
waar blijf je dan met je onuitgeslapene

vanonder krakend vloer fluisterde hoofd
dat hij dus nog wel een goede draai wist
helaas verstond niemand deze minkukel

gaan op deze pijnlijke voet door of watjes
werd intens klappen steeds ongeduriger
vroege reserveringen subiet ingetrokken

lampen schenen tot tegen de klapkuiten
schaars publiek begon ze haar te kammen
alles zigzag weer eruit zoals voor ’t begin

bleef hij nog even bijkomen als de pauze
spaans benauwde voor gans naakte scene
alle buren goed bemand met de video’s