goed gevuld

waar een stem soms maar oeverloos
en ik verdrink, hoever ook ik zwem

klinkt jouw klankkast vanuit holtes
rent mijn vol glas uit waterkristallen

zaklantaarn me altijd meegenomen
vind ik deze keer nu toch tast beter

roept iemand de orde en met kleurverf
verder in jouw wilde diepe stortvloed

ik hoor geen rust die mij nog los laat
het ravijn vol bruistablet grijpt kop

hoofd heeft geen erg meer in pijn
alleen jouw stem vult iets langzaam