langzaam verdwijnt er beeld
het was te zwaar en dan bezwijkt
zee zegt geen nee, en ja daar
golven van herinnering, water
nat als schuim in bad, het zout wat
achtergelaten is jouw huid
deinend op de waterkanten
houdt er niemand meer iets droogs
niks wil terug naar waar jij
ik strand en raap geen schelp
gooi zo veel op in zee en over land
niets meer over in vaste grond
verdwijnt het beeld van even
mijn voeten drogen maar drijven
beleven vervaagt zoals een was
Nice day friend 👍😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een heerlijk gedicht!
LikeGeliked door 1 persoon