golvende lijnen

weet de brug over je wereld
gene dag in het voorbij
of ‘k zie de wel ergens gaan

stenen, wegen, stoepen, lijnen
golven emoties stormend langszij

ontsta een lijn tussen mensen
op de dag wetend hem te vinden
of kom rust tegen me aan

stranden, schepen, baren
woelige wateren spoelen omver

horizonnen braken harten
waar ze ook verdwijnen uit ’t zicht
of je opdaagt in de morgen

lijven, ruggen, deinen
spelende ritmes zwetend in ’t land

zo ver als ‘k kijk, ist leegte
gevuld met ons – handen vol zin
woorden lopend door grenzen

bouw mij met ons stenen hart
golfjes op ’n wereld in beweging

spoelen wij moeiteloos
in ruimte vol met kussens
zacht, verend, stromend

draden, mensen, belanden
warmte in zeepjes van mensen