tijdzwijziger

te veel tijd in boeken zit winst die ‘k heb
sta nergens van te kijken en leest me weg
klokkend rond de wijzen die mij pulseren
eeuwen draaien hangend aan een touw

oude klokken lopen getikt met hun staart
bloemen verleppen in ’t huis des vrouwe
lichtend rond tijd zweeft hopelijk wit gevlag
morgen is het dag weer van zijn stukken

onder mijn grond in flink plas van papier
zoek ik mijne hoed terug die niemand past
sloom van voeten doch zoekend lont die sist
tijden vallen hier terug en ik krijg geen klap

plots ligt daar mijn onuitsprekelijkst gedicht