werelden

waar ik ook heen kijk
is niets en nog eens
overal waterdiep

boven is donker
wolkengrijs en nat
onheil spellend

een wereld drijft nog
universa dragend
welke schitteren

hij is de afwezig
net als mijn dromen
blijvend onbereikbaar

als we opstijgen
naar de maanwaan
zal mijn blik vallen

bedorven conserven en
meer van overvloedigs
overspoelen al wat is

onhoudbaarheid
speels verhullend
van uitpuilende bollen

nooit kansen grijpend
tot volle bloei
te komen in schoonheid