waar ik ook heen kijk
is niets en nog eens
overal waterdiep
boven is donker
wolkengrijs en nat
onheil spellend
een wereld drijft nog
universa dragend
welke schitteren
hij is de afwezig
net als mijn dromen
blijvend onbereikbaar
als we opstijgen
naar de maanwaan
zal mijn blik vallen
bedorven conserven en
meer van overvloedigs
overspoelen al wat is
onhoudbaarheid
speels verhullend
van uitpuilende bollen
nooit kansen grijpend
tot volle bloei
te komen in schoonheid
Advertenties
Triest, maar prachtig gedicht.
LikeLiked by 2 people
Mooi verwoord.
LikeLiked by 2 people
Love it….sometimes i feel like this
LikeLiked by 1 persoon
Prachtig geschreven
LikeLiked by 1 persoon